بیدلی ، مست وعـاشقی دریـا  ! خـورده ای از شراب ِ اقیانوس ؟

رقص موجت چقدر موزون است مثل چین و شکنج تور عروس  

التهــابت هـمیشه  رویایی است ... گـاهواری چو ساکتی ،  امـا

دردلت موج می زند احساس ، شب که ساحل کنَد لبت را بوس

تازگـی ها دلت که می گیرد رنـگ و رویـت  به لالــه می مانَد

آفتابت دُرسـت تنـگ غـروب جـمع کرده شـعاع چـون طاووس

عشـق آبی و چشــم های تو نیـز رنگ زیبای چشمهای ِخداست

قـدر ایـن مـاهـتاب می دانــد مــرد ِدریــانورد بـی فــانـوس

بیقــرارم که دل به تـو بـزنـم  رهـسپارت شـوم همـین امشب

دل ِ پــوســیده ام نمی آیـد ! چـه کنـم بی وسیله ام افسوس